Moderniści wszystkich krajów, łączcie się!
Wydana przez Muzeum Sztuki w Łodzi książka Maszyna do komunikacji. Wokół awangardowej idei nowej typografii to zbiór tekstów podsumowujących konferencję przygotowaną do wystawy Zmiana pola widzenia. Druk nowoczesny i awangarda. Przeczytałem i teraz żałuję, że ani nie widziałem wystawy, anie nie brałem udziału w konferencji.
Niedawno ukazały się dwie książki – niby o typografii, niby o przeszłości, ale jednak bardzo o współczesności. Agata Szydłowska i Tomek Bierkowski napisali niby podobne, ale jednak bardzo różne rzeczy. Mówię tutaj o dwóch tytułach: Solidaryca – fenomen komunikacyjny Tomka Bierkowskiego oraz Od solidarycy do TypoPolo: typografia a tożsamości zbiorowe w Polsce po roku 1989 Agaty Szydłowskiej.
Ponieważ przez chwilę nie było niczego o typografii, spieszę wypełnić tę lukę. Dzisiaj o dwóch książkach będzie: jednej, która mówi o typografii z poziomu ogólnego, druga o największym możliwym konkrecie – krojach pism. Od razu powiem, że obie te pozycje są świetne i że warto je co najmniej przeczytać, ale tak naprawdę – trzeba mieć.
Dawno nie pisałem już o rzeczach bardziej historycznych, więc dzisiaj pora nadrobić te zaległości. Powodem jest pachnący jeszcze farbą Czerwony monter. Mieczysław Berman: grafik, który zaprojektował polski komunizm – znakomita monografia Piotra Rypsona na temat życia i twórczości Bermana.
Continue Reading „Nie-gęsi, monter i sztuka oficjalna II RP”
Kiedy kupuje się książki, zazwyczaj dość dokładnie sprawdza się ich zawartość – przegląda się spis treści, ilustracje (jeśli są), na autora się patrzy, czasami okładkę a czasami-czasami kupuje się coś pod wpływem reklam. Książkę o ISOTYPE kupiłem jako pochwałę nieuważności. Kupowałem coś innego, dostałem coś innego – jestem szczęśliwy z tym co dostałem.
Od jakiegoś czasu tak się składa, że większość tytułów trafia do mnie z rekomendacji. Nie inaczej było z Typografią kompletną o wdzięcznym podtytule Kultura książki w twórczości Leona Urbańskiego. Książka ta obijała mi się o oczy wielokrotnie w różnych księgarniach internetowych i rekomendacjach z cyklu „klienci, którzy kupili, kupili także”. Kiedy widziałem ten tytuł w internecie czy prawdziwych księgarniach, zawsze jakoś odstręczała mnie od niego ta „twórczość”, „kultura ksiażki” oraz – dość specyficzna – okładka.
Jedną z większych zalet książek jest to, że są cierpliwe i się nie skarżą. Gdyby były jakieś bardziej ekspresywne, a nie daj Boże jeszcze asertywne, byłby dramat. W mojej biblioteczce już dawno nie byłoby (między innymi) znakomitych Krótkich tekstów o sztuce projektowania Krzysztofa Lenka. Uciekłyby zniechęcone całkowitym brakiem zainteresowania ze strony ich właściciela, popularnością sąsiadów oraz ogólnym zakurzeniem.
Jeśli pytasz ludzi zajmujących się typografią co powinieneś przeczytać, i od kilku osób dostajesz rekomendację tej samej książki – coś jest na rzeczy. W moim przypadku właśnie to wydarzyło się z książką Erik Spiekermanna – Stop Stealing Sheep & Find Out How Type Works. Nie była to moja pierwsza książka o typografii, ale mimo sporo się z niej nauczyłem.
Continue Reading „Eric Spiekermann i jego owce. Lektura obowiązkowa”
Kontynuując tematykę okołotypograficzną nie sposób nie wspomnieć o książce o książce, czyli o Książce (z jakże uroczym podtytułem: Najpotężniejszy przedmiot naszych czasów zbadany od deski do deski). Książkę napisał Keith Houston, czyli ten sam autor, o którego Ciemnych typkach pisałem jakiś czas temu.
Typografia Erica Gilla, to kolejny klasyczny (czyli sprzed wojny) tekst o typografii. I wcale nie taki wyjątkowy, bo – podobnie jak poprzednie czytane przeze mnie – także ten niewiele stracił na aktualności. W swoim eseju Gill pisze o typografii. Nie należy jednak traktować tego tekstu, jako podręcznika czy wprowadzenia do typografii. Jest to raczej zbiór refleksji dojrzałego twórcy i doświadczonego typografa nad jemu współczesnym stanem branży typo.
Continue Reading „Eric Gill i jego „Typografia”, czyli znowu o starych tekstach”