Moderniści wszystkich krajów, łączcie się!
Wyjątkowo zacna książka, należąca do kategorii tych, które kalają własne gniazdo. Krytyczna refleksja na temat własnej dziedziny jest zawsze na propsie, świadczy wszak o głębszej (auto) refleksji. Epoka spektaklu taką książką jest – pokazuje krytyczny obraz z miłości i z miłością. Bo czasami tak trzeba.
Continue Reading „Epoka spektaklu. Rzecz o współczesności”
Czytając ostatnio trochę o polskiej awangardzie uświadomiłem sobie, jak bardzo nieznana jest jedna z głównych jej postaci – Teresa Żarnowerówna. A ponieważ niedawno trafiłem na bardzo ciekawe wydawnictwo jej poświęcone, uznałem że nie byłoby najgorzej sporządzić jakiś wpis à propos.
Dawno temu namierzyłem sobie dwie książki o typo, które chciałem przeczytać – Futura. The Typeface i Never Use Futura. Długo nie mogłem się zdecydować, ale w końcu kupiłem The Typeface. Przekonała mnie większa objętość i – patrząc tylko na fragmenty – większa detaliczność tej książki. Jakże ucieszyłem się, kiedy okazało się, że ukazuje się polska edycja Never Use Futura (pod tytułem Wystrzegaj się Futury) – wydana przez Karakter.
Continue Reading „Futura. Krój naszych czasów”
Trafiłem kiedyś na potencjalnie interesujący tytuł – Spektakl i modernizacja. Miasta włoskie w okresie faszyzmu 1922-1945. A jako że kiedyś czytałem biografie Mussoliniego i uświadomiła mi ona, że o faszystowskich Włoszech wiedziałem bardzo niewiele, to pomysł na uzupełnienie tej wiedzy o kontekst miejskości, brzmiało bardzo interesująco. A kiedy zacząłem czytać, to po 10 stronach wiedziałem, że ta to jest perła.
Continue Reading „Spektakl i modernizacja. Futuryzm, faszyzm, modernizm”
Miasto w działaniu to książka bardzo niepozorna. Żółta okładka niby przyciąga wzrok, ale chwilę potem trochę się od niej odpada, głównie z powodu nie tak bardzo znowu krótkiego podtytułu – Warszawska Spółdzielnia Mieszkaniowa – dobro wspólne w epoce nowoczesnej. Z jednej strony jest więc miasto, z drugiej – bardzo konkretne spółdzielnia mieszkaniowa.
Jedna z przeleżanych premier. Nie to, żeby Betonia coś przez to straciła, ale długo czekała na zakup – jakoś przed premierą trafiłem na fragmenty, a że były one jakieś takie reportażowe, to całość odłożyłem na dłużej.
Continue Reading „Opowieści o blokach (z betonu)”
Gdyby nie było tej książki, trzeba byłoby ją wymyślić. Ileż ja na takie opracowanie czekałem! Wreszcie jest coś, co całościowo opisuje dziedzinę, która jest mi po amatorsku bliska. I nie dość że jest, to jeszcze jest bardzo dobre to jest.
Triumf typografii to kolejny zbiór tekstów związanych z projektowaniem (w tym głównie – z typografią, ale nie tylko). Kupiony zaraz po premierze przeleżał się na półce, ale wcale o nim nie zapomniałem. Syciłem oczy okładką i czekałem na chwilę, kiedy będę wiedział że to „już”. No i ta chwila jakiś czas temu nadejszła.
To trzeci z kolei wpis o Strzemińskim: pojawił się po raz pierwszy przy tekście o Katarzynie Kobro, a tydzień temu pisałem o jego Teorii widzenia. Jeśli zainteresowaliście się Władysławem Strzemińskim i jego historią, to książka o której napiszę dzisiaj powinna być lekturą obowiązkową. Niesamowita praca badawcza Iwony Luby i Ewy Pauliny Wawer umożliwiła napisanie książki, która zakwestionowała całą dotychczasową wiedzę o jego młodości. Kim naprawdę był młody Strzemiński?
Chciałbym jakoś bardziej błyskotliwie zacząć ten wpis, ale się nie da. Nie da się, bo chcę napisać dzisiaj o czymś tak genialnym, że słów brak.
Continue Reading „Teoria widzenia. O Strzemińskim po raz pierwszy”