Niecały tydzień temu miałem przyjemność wziąć udział w tegorocznej (2014) edycji WUD Silesia. Poza przyjemnością wycieczki do Katowic, miałem też zaszczyt poprowadzić tam warsztat. W tym roku tematem przewodnim WUDów był zaangażowanie (engagement), co bardzo mnie ucieszyło, bo – wiem że to nietypowe dla branży – uważam ten czynnik za najważniejszy element każdego procesu projektowego. Merytoryki można się nauczyć. Zaangażowania i podejścia nie da się kupić/nauczyć. To trzeba mieć. Świetnie, że zaczyna się do dostrzegać.
Continue Reading „WUD Silesia 2014, czyli o niezwykłym doświadczeniu na Śląsku”
Jakiś czas nie pisałem już o wykorzystywanych w procesie projektowym narzędziach i technikach i dzisiaj chciałbym nieco tę zaległości nadrobić. Wizard of Oz to jedna z tych technik, o których prawie wszyscy projektanci (w szczególności projektanci interakcji) słyszeli, ale już o praktycznych zastosowaniach nie słyszy się zbyt często.
No i przyszła pora, kiedy sądzę że warto napisać o najciekawszym z mojego punktu widzenia wystąpieniu na CHI 2014. Wystąpieniem tym była prezentacja 
Niedawno miałem okazję wziąć udział w bardzo interesującym projekcie – zostałem otóż zaproszony, aby poudzialać się na rzecz 
Jestem świeżo po CHI i uważam, że warto „na gorąco” podsumować całą imprezę. Niezależnie od tego, kiedy opublikuję tę notkę, piszę ją bezpośrednio po zakończeniu konferencje (jest wieczór 01.05.14). Swoją drogą to niesamowite – jakieś trzydzieści late temu, za końcowego PRLu bawiłem się pewnie z kolegami o pochodzie i raczej nie przypuszczałem, że w Święto Pracy będę w Toronto pisał notatki na temat wizji przyszłości 🙂 
Całkiem niedawno skończyłem czytać ciekawą książkę. W ogóle to mam takie szczęście, że tylko na takie trafiam, ale to chyba dobrze. Książkę napisał Tom Kelley (tak, ten od IDEO) a zatytułowana jest ona 
Dzisiejszy wpis jest nietypowy – mało tekstu i mało obrazków. Jak być może pamiętacie (osoby które słuchały naszego – tzn. 
W trakcie pisania poprzedniej notatki zorientowałem się (naprawdę mnie to zaskoczyło!), że ni słowa nie poświęciłem jeszcze świetnej książce Billa Moggridge’a, którą przeczytałem w wakacje (vide foto – zrobiłem je z myślą o blogu właśnie). Czasu trochę minęło, zaraz następne wakacje, więc może ktoś zdecyduje się – tak jak ja – zabrać ze sobą tomiszcze pod zgrabnym tytułem „